Koen Wauters doet opvallende onthulling: "Toen besefte ik pas echt wat voor iemand Tom Waes is"

Een fietstocht van Bordeaux naar Parijs, klifduiken en een rolstoelmarathon: ‘Wauters vs. Waes’ is nog steeds het ultieme uithoudingsprogramma op de Vlaamse televisie. Meer dan tien jaar later blikken de twee iconen terug op hun rivaliteit, en vooral op de band die eruit ontstond.

Toen ‘Wauters vs. Waes’ in 2014 op het scherm kwam, werd het meteen een kijkcijferkanon. Wat begon als een samenwerking tussen Eén en VTM — een primeur in medialand — groeide uit tot een legendarische strijd tussen twee van de grootste tv-persoonlijkheden in Vlaanderen.

Maar het was meer dan een wedstrijd, zegt Tom Waes in Humo: “We begonnen allebei aan dat programma met het idee dat we vooral plezier gingen maken, maar dat kantelde razendsnel naar: ik moet en zal hier winnen.” Toch bleef respect primeren: “Even voelde het dan als het allerbelangrijkste spelletje ter wereld. Maar er was vooral ook veel vriendschap en respect, ik heb er ontzettend goede herinneringen aan.”

Een koers die alles veranderde
De meest iconische aflevering blijft ongetwijfeld de wielertocht van 627 kilometer tussen Bordeaux en Parijs, op antieke fietsen zonder versnellingen. Voor Koen Wauters werd die opdracht een wake-upcall. “Ik had nooit meer dan 75 kilometer gefietst, nu moesten we plots een tocht van 627 kilometer rijden.”

Aanvankelijk bleef hij denken als tv-maker: “Twee mannen op de fiets werd misschien wat saai, dus greep ik onderweg alle kansen aan om leuke beelden te schieten.” Tot hij Tom zag passeren, die resoluut doorbeet. “Tom kwam daar ook langs, propte wat eten in zijn zakken, mompelde iets als ‘Massage, kus mijn kloten’ en snelde weg. Toen besefte ik: die gast is zot, die gaat gewoon door de muur. Fuck, dan moet ik mijn instelling ook wat bijschaven!”

Niets gepland, alles gewonnen
Een vervolg op het format kwam er nooit, maar het programma leeft voort in het collectieve geheugen van de Vlaming. Beiden bleven wel grenzen verleggen, in programma’s als ‘Tomtesterom’, ‘Reizen Waes’ en ‘Special Forces’.

Voor Koen is het duidelijk dat hij zich altijd blijft geven, met of zonder camera. “Natuurlijk zorgt een camera ervoor dat je minder makkelijk plooit. Ik ben zeker ijdel en dom genoeg om daar gevoelig voor te zijn. (lacht) Maar ook zonder camera’s zal ik mezelf niet snel laten kennen.”