Voor
Ivan Leko voelde de wedstrijd tegen AA Gent als meer dan zomaar negentig minuten voetbal. Het was een emotioneel sluitstuk van twee woelige weken, waarin zijn overstap naar
Club Brugge het Belgische voetbal volledig op zijn kop zette.
In de perszaal sprak Leko openlijk over de pijn die hij nog steeds voelt. “Ik heb pijn. En ik heb nog steeds pijn”, klonk het zonder omwegen. Niet om de kritiek, wel om de mensen die hij achterliet. Zes maanden werkte hij dagelijks samen met de Gentse spelersgroep. “Ik hou van mijn boys. Ze mogen boos zijn, ze hebben dat recht.”
"Heb me nooit verscholen"
Een van de meest besproken momenten speelde zich af ver weg van het stadion, op een dinsdagochtend in Oostakker. Leko en zijn assistent Nicholas Still reden naar het trainingscomplex om afscheid te nemen. “Ik stond daar om negen uur”, citeert
Het Laatste Nieuws de Kroaat. “Maar de deur bleef dicht.” De verhalen dat hij zich zou hebben verstopt, schoten hem zichtbaar in het verkeerde keelgat. “Ik heb me nog nooit verscholen in mijn leven. Nooit.”
Dat afscheid kwam er dus niet. Leko liet uiteindelijk zijn spullen achter op de parking, een symbolisch beeld dat de breuk pijnlijk samenvatte. Niet iedereen bij Gent had nood aan handdrukken of verklaringen, maar het merendeel van de spelers begroette hem zondag toch.
Leko hield zich de voorbije weken opvallend stil, maar nu wilde hij zijn kant van het verhaal kwijt. “Dit is de waarheid”, zei hij.