Niels Destadsbader na dramatisch nieuws: "Zit te huilen in mijn zeten"

Wat begon als een gewone dag, eindigde voor voetbalfan Niels Destadsbader in pure paniek. Een brand verwoestte zijn appartement en sleurde in één klap een heleboel dierbare herinneringen met zich mee. Zijn eerste reflex? Zijn hondje grijpen en de trap af stormen. “Toen ik beneden stond, wist ik: dit klopt niet", vertelt hij in Primo.

Het verlies van spullen met emotionele waarde kwam hard aan. Maar de échte schok volgde pas achteraf, toen hij in contact kwam met mensen die nog veel meer verloren dan materiële dingen. In een brandwondencentrum sprak hij met slachtoffers die hun woning niet op tijd konden verlaten. Die ontmoeting deed iets met hem.

De kracht van een nieuw perspectief
“Wel, dan kan je maar aan één ding denken: ik heb chance gehad", zegt Niels openhartig. De ervaring zette iets in gang, een innerlijke verschuiving die hem toeliet om anders naar het gebeurde te kijken. “Dat is een mindset. Ik heb daarna nooit meer gedacht: ik heb pech gehad.”

Dat betekent niet dat alles plots eenvoudig werd. “Natuurlijk heb ik nog moeilijke momenten waarop ik in de zetel zit te wenen", geeft hij eerlijk toe. Toch blijft het grotere plaatje voor hem doorslaggevend.

Liefde boven alles
De conclusie die hij uit deze donkere periode trekt, klinkt krachtig én hoopvol: “Het leven is te kort om daar lang bij stil te staan. En alles wat en wie me lief is, is er nog.”