'Kevin De Bruyne in shock: Problemen bij Napoli stapelen zich op'

De transfer van Kevin De Bruyne naar Napoli zorgde voor opschudding in het Europese voetbal. De 34-jarige Rode Duivel verlaat Manchester City en kiest voor een avontuur in de Serie A, bij de regerende kampioen onder coach Antonio Conte. Op papier klinkt dat als een droom: de beste Belgische middenvelder van zijn generatie bij een trainer die bekendstaat om titels en discipline. Maar achter die glans schuilen ook heel wat valkuilen.

Wie onder Antonio Conte werkt, weet wat hem te wachten staat. Zijn trainingsmethodes zijn legendarisch zwaar: dubbele en zelfs driedubbele sessies, eindeloze herhalingen van looplijnen en een fysieke belasting die tot de hoogste van Europa behoort. Voor jonge spelers is dat al een uitdaging, laat staan voor een spelmaker van 34 die in het verleden meermaals worstelde met hamstringproblemen. De Bruyne keerde vorig jaar pas terug van een zware operatie en moet in Napels plots weer door de mallemolen. Dat wordt een serieuze test voor zijn lichaam.

Ook tactisch staat De Bruyne voor een aanpassing. Onder Guardiola bij City kon hij excelleren in een gecontroleerd positiespel, met veel balcirculatie en ruimte om vanuit de rechterzone beslissende passes te geven. Conte werkt anders. Hij kiest voor een 3-5-2 met wingbacks en directe verticaliteit. In die structuur moet de rechter-middenvelder niet alleen spel maken, maar ook kilometers vreten, pressing zetten en defensief bijspringen. Voor De Bruyne betekent dat: minder vrije dirigent, meer box-to-box loper. Vergelijk het met Christian Eriksen bij Inter: ook hij moest wennen voor hij Conte’s systeem in de vingers kreeg.

Daarbovenop komt nog de blessure van Romelu Lukaku, die eigenlijk het aanspeelpunt van de aanval moest worden. Napoli had het plaatje al klaar: Lukaku als diepe spits en De Bruyne als aangever daarachter. Nu die tandem wegvalt, moet hij zijn automatismen opbouwen met andere profielen. In Conte’s spel, waar elke loopactie en passinglijn in detail uitgewerkt is, kan dat voor vertraging en frustratie zorgen.

De Bruyne krijgt op het middenveld bovendien te maken met Scott McTominay, die vorig seizoen in Italië werd uitgeroepen tot MVP. De Schot is de motor die de box-to-box-energie brengt. Dat kan positief zijn, maar tegelijk vraagt het duidelijke afspraken: wie zet de pressing in, wie duikt in de zestien, wie bewaakt de balans? Als dat niet goed afgestemd raakt, kan De Bruyne verstrikt raken in extra verdedigend werk in plaats van zijn klasse aan de bal uit te spelen.

En dan is er nog de nieuwe Champions League-formule. Acht groepswedstrijden in plaats van zes, verre verplaatsingen, weinig rust. Voor een speler die zorgvuldig moet worden gedoseerd, is dat een serieuze belasting. In de Premier League kreeg hij vaak rustmomenten van Guardiola, maar Conte staat niet bekend om het vrijgeven van minuten.

Tot slot is er ook nog het Napolitaanse klimaat. Het stadion is een drukketel, de voorzitter Aurelio De Laurentiis is uitgesproken en Conte zelf staat bekend om zijn onverbiddelijkheid. Bij de minste dip in resultaten worden sterrenspelers en topverdieners meteen geviseerd. Voor De Bruyne, die als transfervrije topper werd binnengehaald om meteen het verschil te maken, ligt de lat dus bijzonder hoog.

De Bruyne heeft zonder twijfel nog de klasse om Napoli naar een hoger niveau te tillen, maar vanzelf zal het niet gaan. Een loodzwaar trainingsregime, een ander systeem, de blessure van Lukaku en de extra druk van de Champions League maken dit avontuur riskanter dan velen denken. Wie droomt van een sprookjesstart voor KDB in Italië, doet er goed aan ook de andere kant van de medaille te zien: het wordt een strijd tegen de tijd, tegen de intensiteit én tegen zijn eigen lichaam.