De Rode Duivels trekken richting Skopje met een vraag die zich stilaan opdringt als het grootste mysterie van de junimaand: wie mag het middenveld bevolken naast
Kevin De Bruyne? De sterspeler is vanzelfsprekend de onwrikbare spil, maar om hem heen is het nog zoeken naar de juiste dynamiek. Bondscoach
Rudi Garcia lijkt voor een klassiek dilemma te staan: vorm of status?
Hans Vanaken kent het klappen van de zweep. De Bruggeling speelde zich in de kijker met een solide prestatie tegen Oekraïne, toen hij samen met Nicolas Raskin een verrassend degelijk blok vormde rond De Bruyne. Rust, vista en positioneel verstand: Vanaken zette toen zijn voet naast de grote namen, al is hij er zich zelf van bewust dat zijn plaats in het elftal allerminst gegarandeerd is.
“Ik heb mijn kans gegrepen, meer kan je niet doen", zei Vanaken eerder nuchter. Zijn samenwerking met De Bruyne was merkbaar harmonieus, iets wat niet onopgemerkt bleef bij de bondscoach. Toch lijkt Garcia niet blind te zijn voor de alternatieven.
Tielemans-Onana: het beproefde duo in de wachtkamer
De terugkeer van Youri Tielemans en Amadou Onana zet de hiërarchie opnieuw onder druk. Beide middenvelders hebben niet alleen een stevig palmares, maar ook het voordeel van ervaring als tandem bij Aston Villa. Hun onderlinge automatismen zouden Garcia kunnen overtuigen om voor zekerheid te kiezen – zeker in de tweede wedstrijd, wanneer tegenstander Wales meer weerwerk zal bieden dan Noord-Macedonië.
Garcia zelf hield de kaarten nog tegen de borst. Maar tijdens een recente persconferentie liet hij zich wel ontvallen: “Dankzij Raskin en Vanaken weet ik dat ik betrouwbare alternatieven heb voor Tielemans en Onana.” Een zinsnede die het verschil maakt tussen basisplek en bank?
Twee duels, twee puzzels Franky Van der Elst, analist van Het Nieuwsblad, vermoedt dat Garcia de luxe heeft om beide duo’s te testen. “Tegen Noord-Macedonië kan Tielemans starten naast Vanaken, maar tegen Wales zal hij iets robuusters nodig hebben, zoals Onana", stelt de voormalige Duivel. De boodschap is duidelijk: het middenveld is geen constante, maar een schuifpuzzel in functie van de tegenstander.