Anderlecht-fans en Marc Coucke krijgen cruciaal nieuws over ontslag van Wouter Vandenhaute

Wie de tribunes van Anderlecht bezoekt, hoort het haast wekelijks: “Wouter buiten.” De roep om het vertrek van voorzitter Wouter Vandenhaute is de laatste maanden luider geworden dan ooit. Toch blijft de 62-jarige Aalstenaar stevig in het zadel. Hoe kan dat, en waarom staan supporters en bestuur zo lijnrecht tegenover elkaar?

Het begon al langer, maar kreeg de voorbije maanden een nieuw hoogtepunt. Tijdens de verloren bekerfinale tegen Club Brugge werd zijn auto belaagd en kort daarna organiseerden supporters een heuse “afscheidsdrink”, compleet met een taart waarop Vandenhaute als clown stond afgebeeld. De boodschap was duidelijk: de fans willen hem niet meer.

Daarbovenop volgde begin juli een open brief van de Fan Council en de sfeergroepen. Daarin werd niet alleen zijn ontslag geëist, maar ook zijn manier van communiceren zwaar onder vuur genomen. “Manipulatief, soms zelfs leugenachtig”, klonk het in duidelijke taal. Voor de achterban is het vertrouwen in Vandenhaute volledig weg.

En het blijft niet bij supporters. Ook intern rommelt het. Volgens meerdere bronnen botst Vandenhaute geregeld met Marc Coucke, de meerderheidsaandeelhouder van de club. Zo zou Coucke helemaal niet achter het ontslag van David Hubert en de terugkeer van Besnik Hasi hebben gestaan. De meningsverschillen worden binnenskamers weggewuifd, maar iedereen weet dat het borrelt.

Toch is Vandenhaute niet zomaar weg te krijgen. Via het investeringsvehikel Mauvavie pompte hij samen met investeerder Geert Duyck in 2021 kapitaal in de club. Daardoor heeft hij een stevige positie én contractuele bescherming. Volgens verschillende bronnen is hij zeker tot 2031 gebonden aan de clubstructuur. Dat maakt zijn positie bijna onaantastbaar, zelfs al zou Coucke hem liever zien vertrekken.

Om wat rust te creëren, werd dit voorjaar het organigram herschikt. Sportieve beslissingen liggen voortaan vooral bij CEO Sports Tim Borguet en sportief directeur Olivier Renard. Vandenhaute zelf benadrukte in interviews dat “de perceptie dat ik élke sportieve beslissing neem totaal niet klopt”. Hij schuift zichzelf nu eerder naar voren als strategische figuur, terwijl clubiconen als Lucas Biglia en Silvio Proto werden binnengehaald om meer vertrouwen uit te stralen richting fans.

De hamvraag blijft: blijft hij of niet? Alles wijst erop dat Vandenhaute voorlopig gewoon aan boord blijft. Er is binnen de raad van bestuur geen meerderheid om hem te wippen, hij is contractueel sterk beschermd en de aandeelhoudersstructuur speelt in zijn voordeel.

Toch is het draagvlak flinterdun. Mocht Anderlecht sportief opnieuw teleurstellen of het protest van de fans niet gaan liggen, dan kan de druk ook intern nog verder oplopen. Nieuwe investeerders of extra kapitaalrondes kunnen op termijn eveneens verandering brengen in de machtsverhoudingen.

Vandaag lijkt Vandenhaute te sterk verankerd om te vallen, ondanks de felle kritiek. Hij is voor de ene de man die Anderlecht financieel van de afgrond redde, voor de andere het gezicht van wantrouwen en betwiste keuzes. Eén ding staat vast: zolang de fans hem massaal uitfluiten, zal de storm rond zijn figuur niet gaan liggen.

Anderlecht mag dan op zoek zijn naar sportieve stabiliteit, bestuurlijk blijft de club evenmin uit de wind.