Drama treft oud-voetballer Glen De Boeck (53)

Glen De Boeck (53) heeft de zwaarste periode uit zijn leven achter de rug. In nauwelijks een maand tijd verloor de voormalige Rode Duivel en ex-trainer van onder meer Cercle Brugge en KV Kortrijk zowel zijn vader als zijn moeder. Wat begon als een blaasontsteking bij zijn vader, eindigde in een dubbele rouw die hij vandaag nog steeds nauwelijks verwerkt krijgt.

Zijn vader Louis sukkelde al sinds 2014 met zijn gezondheid. Eerst een zware hartoperatie, daarna prostaat- en slokdarmkanker. Maar begin dit jaar leek het beter te gaan. Tot een eenvoudige blaasontsteking fataal werd.

“Hij ging binnen op een dinsdag. Op vijf dagen tijd was hij dood", vertelt De Boeck in Het Nieuwsblad. “Zijn nieren waren geblokkeerd, de longen uitgevallen. Hij is die zaterdagnacht om kwart voor vijf gestorven. Op zo’n korte tijd. En nee, hij was geen mens niet meer. Op vijf dagen tijd.”

De laatste woorden van zijn vader achtervolgen hem nog elke dag. “De laatste keer dat ik hem kon spreken, was op woensdag. Toen zei hij al: ‘Zorg goed voor ons mama.’ Hij pakte mijn hand vast met zijn twee handen. En nog eens: ‘Zorg goed voor ons mama.’ Mensen voelen blijkbaar hun dood aankomen.”

Drama op de begrafenis
De Boeck hoopte samen met zijn moeder Louisette afscheid te kunnen nemen van zijn vader. Maar zelfs dat moment werd abrupt onderbroken.

“De begrafenis was om 10 uur en wij stonden er vanaf 9 uur. En dan, om 9.45 uur, trekt ze helemaal bleek weg en zakt ze in elkaar. We waren de begrafenis van ons vader aan het beleven en dan zakte ons moeder in elkaar.”

“Pancreaskanker, de grootste sluipmoordenaar”
Hoewel ze eerst leek te herstellen, kreeg Louisette kort nadien een hersenbloeding. Daarna volgde de diagnose: uitgezaaide pancreaskanker. Vier weken na het overlijden van haar man, overleed ook zij.

“Pancreaskanker, de grootste sluipmoordenaar van allemaal", aldus De Boeck. “Na de diagnose was haar wens om naar huis te komen. Op zaterdag is ze naar huis gekomen en een week later is ze overleden. Om vijf over vijf. Vijf is altijd mijn nummer geweest toen ik voetbalde. Het is raar om net dan je eigen moeder haar laatste adem te zien uitblazen.”

“Ik ben onze thuis kwijt”
Het afscheid viel hem loodzwaar. Eén moment blijft hem tot op vandaag achtervolgen. “Als ze je moeder dan in een witte lijkzak steken... Het sluiten van die rits zit nog altijd in mijn oor.”

De Boeck besluit: “Ik ben een volwassen man, maar het ergste vind ik dat ik onze thuis kwijt ben. Op korte tijd is die helemaal weg.”