Geelse verdediger werd papa tijdens blessureweken: "Geen slechte timing om geblesseerd te zijn"

Als een blessure ooit gelegen kon komen, dan was dit wel het geval voor Stijn Quintiens (30). In de heenronde tegen Tempo Overijse liep de linkervleugelverdediger een hamstringblessure in het linkerbeen op. Drie dagen later werd hij voor het eerst papa: "Je bent nooit graag geblesseerd, maar de timing kon slechter", lacht Stijn Quintiens.

Op 12 oktober raakte je geblesseerd in de heenwedstrijd tegen Tempo Overijse. Wat gebeurde er?
"Ik had een scheur in de hamstring van mijn linkerbeen. Het gebeurde in het midden van de eerste helft. In een duel blokte ik een speler en daarbij kwam er te veel spanning op die spier. Ik voelde wel iets. Ik had wat last, maar speelde nog een tijdje verder. Ik ben pas in de tweede helft, in minuut zestig, naar de kant gegaan. Achteraf bleek het toch iets erger te zijn dan ik had verwacht. De scheur in de hamstring bleek toch bijna vier centimeter te zijn, 3,6 centimeter om precies te zijn. Zo voelde het niet aan op het moment zelf."

De eerste drie weken van je blessure werd verloren waarvan twee keer heel hard tegen KFC De Kempen (4-1) en City Pirates (6-2). Wat dacht je toen?
"Toen zaten we als in de ploeg in de hoek waar de klappen vielen. Alles zat tegen. Zeker niet bij alle matchen gaf de uitslag een goed beeld van de wedstrijd. Dat is balen als je dan moet toekijken. Tegen Lommel SK heb ik  het gelukkig zien omslaan. Sindsdien hebben we de weg omhoog wel ingezet."

Bijna zes volledige weken stond je aan de kant vooraleer je opnieuw op het terrein stond. Hoe voelde dat?
"Dat klopt. In de thuiswedstrijd tegen Nijlen mocht ik in de laatste tien minuten invallen. Dat was vijf weken na het oplopen van de blessure. Ik had toen nog maar één week meegetraind. Dat kwam relatief vroeg. De zesde match tegen Zwarte Leeuw stond ik opnieuw in de basis. We speelden 1-1 gelijk, maar naar mijn gevoel moesten we daar de drie punten pakken. Dat was wel frustrerend. Ik ben blij dat ik opnieuw pijnvrij heb kunnen spelen en opnieuw voor de 100 procent bij de groep ben. Ik heb uiteraard gemerkt dat ik even aan de kant heb gezeten en dat ik opnieuw dat matchritme moest opdoen, maar ik ben blij dat ik opnieuw op het veld sta. Ik heb geen last meer. Bijna vijf volledige wedstrijden niet gespeeld is toch wel even. Als je dan terugkomt, merk je dat er dan enkele andere kwaaltjes de kop opsteken, maar ik verzorg mij wel. Ik heb geen training meer gemist sindsdien."

Dit is jouw tweede seizoen bij Geel. Een bewogen seizoen. Had je dit verwacht toen alle spelersnamen op papier stonden en jullie aan de voorbereiding begonnen?
"Nee, absoluut niet. Ik denk dat niemand dit verwacht had. Voetbal is een raar spelletje soms. Je kan niet voorspellen hoe het zal lopen. We speelden een goede voorbereiding, zeker als je de resultaten bekijkt. Dan begint de competitie en na de eerste match loopt het vierkant. Dat had niemand verwacht. Dan zaten we een tijdje in een negatieve spiraal, maar ik heb nu wel het gevoel dat we de knoppen hebben omgedraaid."

Niet alleen sportief gebeurde er dit jaar veel, maar ook persoonlijk is jouw leven heel hard veranderd?
"Inderdaad (lacht). Drie dagen nadat ik geblesseerd raakte tegen Tempo Overijse werd onze zoon Lukas op 15 oktober geboren. Niemand raakt graag geblesseerd, maar als je kunt kiezen wanneer je geblesseerd moet raken, dan was dat geen slechte timing (lacht). Het gaat goed met onze zoon. We genieten onder ons drie. Alles verandert in de goede zin. Het valt eigenlijk goed mee. Ook qua slaap valt het goed mee. Mijn vrouw geeft borstvoeding. Ik kan er niet zo veel mee helpen (lacht). De slaap zal iets minder zijn dan voordien. Af en toe zit er eens een mindere nacht tussen, maar voorlopig valt het nog goed mee."

Heeft de geboorte van jouw zoon de problemen met Geel wat in een ander perspectief gezet?
"In het begin, zeker de eerste dagen en weken na de geboorte, zit je in een bepaalde rush. Dan leer je alles te relativeren. Je moet het ook niet kapot relativeren. Als ik ging kijken naar de matchen tegen De Kempen en City Pirates, waar we hard verloren, dan voelde dat ook niet fijn aan. Maar als ik dan thuis kwam en bij mijn zoon en vrouwtje zat, dan besefte ik wel dat er nog andere dingen in het leven zijn dan voetbal."

Na jouw comeback zijn we nu drie weken verder en sta je opnieuw oog in oog met Tempo Overijse. Zij tellen 7 punten meer dan Geel. Wat verwacht je van deze wedstrijd, de laatste voor de winterbreak?
"Intrinsiek is Tempo Overijse een van de ploegen met de meeste kwaliteit uit de reeks. Ze hebben twaalf wedstrijden op rij niet verloren. Ze speelden wel zeven keer gelijk. Hun laatste verlieswedstrijd was 2-1 op 14 september tegen Achel. Dat is drie maanden geleden. In de heenwedstrijd zagen we ook dat ze een paar spelers hebben die een klasseflits kunnen brengen. Het zal geen gemakkelijke match worden, maar alles wat ik daarnet opsomde kan voor ons ook een stimulans zijn om een goede prestatie op de mat te leggen."

Jullie zijn ook aan reeks bezig. Vijf wedstrijden ongeslagen?
"Inderdaad. Afgezien van de eerste helft tegen Achel hebben we ons spel elke week verbeterd. Daar kunnen we ons wel aan optrekken. Bovendien tonen we heel wat veerkracht. Zeker als je de eerste helft vorige week tegen Achel bekijkt. Die was slecht. Onze reactie in de tweede helft was sterk. Na dertig seconden scoorden we de gelijkmaker en daarna waren we heel dominant. Op basis van die tweede helft verdienden we de match te winnen."

Hoe kijken jullie naar de toekomst, naar het half jaar na de winterbreak?
"We zijn iets aan het bouwen. De eerste vruchten zijn zichtbaar en er zijn er ook al enkele geplukt. Ik hoop dat we na de winterstop zo verder kunnen bouwen en dat we nog meer op elkaar ingespeeld raken. We moeten de lijn nu doortrekken."

Wat is jouw persoonlijk doel nog?
"Ik hoop blessurevrij te blijven. De voorbije vijf, zes jaar is dat vrij goed gelukt. De persoonlijke doelstellingen hangen natuurlijk ook samen met die van de ploeg. Als het met de ploeg goed gaat, dan gaat het met de speler vaak automatisch ook beter. Ik hoop dat we nog zes mooie maanden tegemoet gaan en dan zien we wel waar het schip strandt. We moeten nog altijd nederig blijven als we naar de stand kijken. De zes, zeven weken of langer dat het niet liep, kan je niet zo maar in één keer goedmaken. Daarvoor is het dubbele of het driedubbele aantal weken nodig om het proberen in te halen, afhankelijk van de resultaten van de concurrenten, want zij blijven ook punten pakken. Als we verder bouwen zoals we bezig zijn, kunnen we er zeker nog iets moois van maken. Het is een enorm cliché, maar ik ga het toch zeggen: we moeten wedstrijd per wedstrijd groeien. We moeten proberen beter te doen dan de wedstrijd voordien. Dan weten we dat we als groep groeien. Het is nog 90 minuten voor de winterstop. De motivatie is groot om nog een laatste keer alles te geven en met een lekker gevoel de winterstop in te gaan." (DJ)