Anderlecht in shock: transferdossier wordt nachtmerrie
De transferzomer bij Anderlecht is opnieuw voer voor discussie. Het vertrek van Kasper Dolberg, de topschutter van vorig seizoen, heeft de fans bijzonder hard geraakt. Niet zozeer omdat een transfer onvermijdelijk was – gezien de financiële situatie van paars-wit – maar vooral door de manier waarop het dossier werd aangepakt.
Het vertrek van Dolberg wordt in de media nu rechtstreeks gelinkt aan de verkoop van Jan-Carlo Simic, die pas nadien voor 21 miljoen euro naar Al Ittihad vertrok. Daardoor klinkt de kritiek dat de clubleiding niet in staat is om een coherent beleid te voeren.
Dolberg weg, Simic te laat verkocht
Dolberg werd begin deze maand verkocht aan Ajax voor 10 miljoen euro plus bonussen. De Deen stond zelf niet weigerachtig tegenover een vertrek, maar had volgens bronnen in zijn entourage wél nog open gestaan voor een langer verblijf in Brussel.
Voorwaarde was dat Anderlecht zich sportief kon versterken en tegelijk zijn loon zou blijven dragen. Met de verkoop van Simic – een transfer die pas weken later afgerond werd – had de club de financiële ademruimte kunnen hebben om Dolberg langer aan boord te houden.
Het probleem is dat de timing volledig fout liep. Dolberg vertrok, Simic bleef nog even in de vitrine, en pas na diens grote transfer kwamen de miljoenen binnen. Dat voedt bij de fans het gevoel dat Anderlecht met meer vooruitziend beleid een ander scenario had kunnen schrijven.
Fans zien gebrek aan visie
Onder supportersfora en op sociale media klinkt de kritiek snoeihard. De rode draad in de reacties: Anderlecht lijkt elk jaar weer te moeten overleven met noodgrepen, zonder duidelijke langetermijnvisie. Spelers worden te snel van de hand gedaan, vervangers zijn vaak paniekaankopen of talenten die in eerste instantie naar de Futures worden gestuurd. Het vertrek van Dolberg en de timing van de deal met Simic zijn daarvan slechts de meest recente voorbeelden.
De rol van Olivier Renard
Sportief directeur Olivier Renard krijgt intussen de wind van voren. Hij heeft in het verleden bewezen dat hij talent kan vinden en verkoopdossiers kan afronden, maar bij Anderlecht lijkt hij tot dusver niet dezelfde stabiliteit te brengen als in zijn periode bij Standard en CF Montréal. Critici stellen dat hij reactief werkt en telkens pas ingrijpt wanneer de club door de omstandigheden wordt gedwongen.
Een puinhoop of onvermijdelijke realiteit?
Feit is dat Anderlecht in een spagaat zit: enerzijds moet de club elk seizoen voldoende inkomsten genereren via transfers, anderzijds wil men een competitieve ploeg bouwen die kan meedingen naar de titel. Zolang er geen structurele oplossing komt voor de financiële onzekerheid, zullen fans het beleid als een puinhoop blijven ervaren. Het vertrek van Dolberg – en de te late miljoenen van Simic – zijn enkel de nieuwste bewijzen van een club die nog altijd meer overleeft dan plant.
