'VRT gaat schandalig de mist in met Ruben Van Gucht'

Wat begon als een opmerking “op basis van horen zeggen” is uitgegroeid tot een mediastorm. De uitspraken van Ruben Van Gucht over Remco Evenepoel en diens schoonfamilie blijven nazinderen, en de verontwaardiging bereikt nu ook het hart van de Vlaamse journalistiek. Terwijl Van Gucht zwijgt, zwijgt ook de VRT — en dat is precies wat volgens Het Nieuwsblad de geloofwaardigheid van de openbare omroep aantast.

Tijdens een interview liet Van Gucht zich ontvallen: “Feit is wel dat hij de laatste jaren van zijn carrière heel erg die familie van zijn vrouw, bij zijn overwinningen en prestaties, betrekt. Ik hoor ook dat hij probeert voor hen te zorgen.” Die opmerking raakte een gevoelige snaar. Volgens critici, waaronder senior writer Peter Mijlemans, is de insinuatie niet alleen ongegrond, maar ook ronduit gevaarlijk en discriminerend.

De familie van Oumi Rayane, Evenepoels echtgenote, is een gerespecteerde en goed geïntegreerde Marokkaanse familie in België. De suggestie dat zij zouden profiteren van Remco's succes schoot bij velen in het verkeerde keelgat.

“Een racistisch kantje”
“Het was een uithaal die kon tellen. Met een racistisch kantje", stelt Mijlemans scherp in Het Nieuwsblad. Hij wijst op de schadelijke ondertoon van Van Guchts uitspraak en plaatst ze in een bredere maatschappelijke context: “Belgen met roots in andere EU-landen en van buiten Europa die het hier waarmaken, zijn een verrijking. Ze hebben hun verwezenlijkingen aan zichzelf te danken. In dit geval niet omdat er een supergetalenteerde schoonzoon kwam aangereden die veel geld verdient.”

Wat echter nog meer opvalt, is het stilzwijgen van de VRT zelf. Terwijl de openbare omroep regelmatig uitpakt met factchecks en campagnes tegen desinformatie, blijft het nu oorverdovend stil. “Alle Vlaamse mediabedrijven investeren fors in de strijd tegen fake news en loze geruchten. De VRT, de stal van Van Gucht, ook met Factcheckers op tv en op de site. Het minste wat de VRT had kunnen vragen, was dat Van Gucht zich publiekelijk excuseerde nadat hij publiekelijk iemand op basis van een buikgevoel kapittelde,” schrijft Het Nieuwsblad.

En de kritiek gaat verder: “‘Wat ik hoor’, dat gooit niemand zomaar de ether in die zijn vak ernstig neemt. Journalistiek werkt op buikgevoel. Maar dat buikgevoel moet wel worden bevestigd door feiten of meerdere betrouwbare en onafhankelijke bronnen voor er wat wordt geschreven of gezegd.”

“Geen cadeau voor de geloofwaardigheid”
De schade is intussen op meerdere niveaus voelbaar. “De openbare omroep heeft haar geloofwaardigheid na de turbulentie die er al was en die van de media in het algemeen geen cadeau gedaan. Door niet te willen reageren op de ‘loze’ en kwalijke ‘geruchten’ verspreid door een van hun bekendste gezichten", besluit Mijlemans.