Club Brugge met mes op de keel, totaal fiasco dreigt

Het moest hét prestigeproject worden dat Club Brugge naar een hoger niveau zou tillen. Een modern stadion, klaar voor de toekomst, met 40.000 zitjes, commerciële ruimtes en een heus Olympiapark. Maar anno 2025, achttien jaar na de eerste plannen, staat er nog altijd geen steen. En dat begint nu zwaar te wegen op de club.

In 2007 kwamen de eerste concrete ambities naar buiten. Club Brugge wilde verhuizen van het verouderde Jan Breydelstadion naar een gloednieuw onderkomen langs de E40. Maar mobiliteitsproblemen en juridisch verzet legden het project al snel lam. Daarna volgden nog meer plannen: de Blankenbergse Steenweg, de Chartreuse, en uiteindelijk de Olympiasite.

Op papier was die laatste locatie ideaal: vlak naast het huidige stadion, al sinds 1975 bestemd voor sportinfrastructuur, met ruimte voor een stadion én een buurtpark. In 2021 kreeg Club eindelijk een omgevingsvergunning, maar die werd in 2023 vernietigd door de Raad van State wegens onduidelijkheden rond mobiliteit en parkeren. Een nieuwe aanvraag volgde, met verbeterd shuttleplan, maar opnieuw werd beroep aangetekend. Tot op vandaag is er nog geen bouwvergunning met juridische zekerheid.

Financiële impact laat zich voelen
Voor Club Brugge blijft het uitblijven van het nieuwe stadion meer dan een symbolisch probleem. Het heeft ondertussen een directe impact op de financiën. Een nieuw stadion met 11.000 extra zitjes zou de ticketinkomsten stevig opkrikken, zeker in Europese campagnes. Ook op vlak van hospitality laat het oude Jan Breydelstadion kansen liggen. De mogelijkheden voor businesslounges, loges en commerciële beleving zijn beperkt, terwijl andere Belgische clubs daar fors op inzetten.

De club rekende op het nieuwe stadion om de kloof met buitenlandse topclubs financieel enigszins te dichten. Maar zonder die extra inkomsten is het moeilijker om grote transfers te doen of spelers lonen te bieden die passen bij de ambities van Club.

Concurrenten lopen stilaan weg
Wat Club extra parten speelt, is dat andere Belgische clubs wél vooruitgaan. Antwerp bouwde met de Bosuil een modern stadion met een duidelijke identiteit. AA Gent heeft zijn Ghelamco Arena al jaren op orde, en ook Genk investeert gestaag in infrastructuur. Club Brugge, dat jarenlang het voorbeeld was qua professionalisering, lijkt plots de stilstand te belichamen.

Ook in Europa weegt dat door. In gesprekken met spelers en makelaars speelt infrastructuur altijd een rol. Een speler die twijfelt tussen twee clubs, kiest sneller voor een club met een moderne omgeving, betere faciliteiten en een stadion waar het leeft. Het Jan Breydelstadion is functioneel, maar ademt geen ambitie meer uit. Dat gevoel sijpelt ook door in de perceptie van de club als geheel.

Imago krijgt deuken
De jarenlange vertraging begint bovendien het imago van Club Brugge aan te tasten. Waar het vroeger als een vooruitstrevende club werd beschouwd, roept het stadiondossier nu vooral ergernis op. Bij supporters, die elk jaar horen dat “de bouw bijna kan beginnen”. Bij sponsors, die wachten op meer visibiliteit. En ook bij neutrale voetballiefhebbers, die zich afvragen hoe het kan dat een topclub in België al bijna twee decennia worstelt met vergunningen, procedures en verzet van buurtbewoners.

Zelfs politiek gezien weegt het dossier zwaar. De stad Brugge en de Vlaamse overheid hebben het stadion herhaaldelijk als prioritair project naar voren geschoven, maar kregen de neuzen nooit lang genoeg in dezelfde richting. Voor buurtbewoners gaat het over verkeersdrukte en overlast, maar voor de club staat de toekomst op het spel.

Nieuwe poging, maar blijft het bij goede wil?
In juni 2024 werd een nieuwe omgevingsvergunning afgeleverd. Club Brugge werkte een aangepast mobiliteitsplan uit, met shuttlediensten, alternatieve parkeerplaatsen en meer aandacht voor de buurt. Vlaams minister Zuhal Demir steunde het project openlijk, en ook burgemeester Dirk De fauw toonde zich positief.

Toch blijft het afwachten. Een groep buurtbewoners heeft al aangekondigd opnieuw naar de Raad voor Vergunningsbetwistingen te trekken. Als dat beroep ontvankelijk wordt verklaard, staat het project opnieuw op de helling. En zelfs als Club uiteindelijk groen licht krijgt, duurt het nog zeker twee jaar voor de eerste steen gelegd kan worden.

Wat staat er op het spel?
Voor Club Brugge ligt er veel meer op tafel dan alleen een nieuw stadion. Het gaat over de positie van de club in het Belgische en Europese voetbal. Over commerciële slagkracht, over sportieve aantrekkelijkheid, over fans betrekken en binden. En over uitstraling.

De club heeft de voorbije jaren nochtans niet stilgezeten. Er werd fors geïnvesteerd in de jeugdopleiding, in moderne trainingsfaciliteiten en in sportieve omkadering. Maar zonder een infrastructuur die de ambitie van de club weerspiegelt, blijft het gevoel hangen dat Club in een oud jasje is blijven zitten.

En de fans?
Voor de supporters is het wachten op het nieuwe stadion frustrerend geworden. Jaar na jaar worden er renders gedeeld, plannen toegelicht, deadlines genoemd – die vervolgens verschoven worden. In de tribunes groeit de scepsis. ‘Eerst zien, dan geloven’ is de dominante houding geworden. Een moderne thuishaven zou niet alleen de matchbeleving versterken, maar ook een nieuw hoofdstuk inluiden voor de clubcultuur.

Laatste kans?
Als het huidige vergunningsdossier opnieuw sneuvelt, dan dreigt een scenario waarin Club Brugge zich moet herbezinnen. Een kleiner stadion? Een andere locatie? Of de plannen helemaal opbergen? Het zou een bittere pil zijn voor een club die de afgelopen tien jaar meer dan wie ook heeft ingezet op professionalisering.

De komende maanden worden dus cruciaal. Niet alleen om juridische knopen te ontwarren, maar ook om een duidelijke keuze te maken: blijft Club Brugge hangen in procedures, of durft het echt door te duwen?