Geel-kapitein Jean-Michel Hoebregs spreekt openhartig over het rotseizoen, de barragematch voor het behoud en volgend jaar: "We brachten te weinig, maar de malaise begon bij vertrek van onze eerste trainer"

Aan de vooravond van de ultieme match voor het behoud in 3de amateur tussen ASV Geel en Eendracht Wervik kijken we met Geel-kapitein Jean-Michel Hoebregs terug op een bewogen seizoen, maar blikken we ook vooruit op de match van zaterdag (19.30u) en het komende seizoen waarin de Truienaar aan een achtste seizoen bij de Zotten begint. "Als spelers brachten we te weinig, maar de malaise begon toen de eerste trainer vertrok", vertelt Jean-Michel Hoebregs. "Nu moeten we nog één keer alles geven om

Vorige zondag hoopten jullie tegen Betekom de laatste match van het seizoen te spelen en definitief gered te zijn. Jij moest geschorst vanuit de tribune toekijken. Hoe heb je het beleefd?
"De laatste tien weken waren voor mij persoonlijk vervelend met een blessure en daarna ook nog eens die schorsing waardoor ik er vorige zondag niet bij was. We hadden inderdaad gehoopt om na vorige zondag volledig gered te zijn. We deden wat we moesten doen en dat was winnen. Alleen ging Turnhout ook in Achel winnen waardoor we zaterdag nog één match moeten spelen voor het behoud in 3de amateur. Ik vond het een goede prestatie. De mentaliteit bij de spelers zat goed. Het mocht dan wel de laatste competitiewedstrijd zijn, toch wilde iedereen ervoor gaan. Dat is de verdienste van de coach en zijn staf. Als we onze basistaken uitvoeren, met bovendien een gehavende ploeg, dan kunnen we nog altijd veel brengen."

Die basistaken ontbraken de laatste weken?
"De laatste tien weken, zeg maar de laatste periode, waren we het geloof een beetje verloren. Na het mislopen van de tweede periodetitel was er mentaal iets gebroken en dat zag je ook in onze prestaties. Maar als we dat kunnen loslaten en het geloof wel opnieuw hebben, dan kunnen we mooie dingen doen."

Had je zelfs bij de 2-0 nog schrik dat het toch nog zou fout lopen? In eerdere wedstrijden gebeurde dat wel.
"We hebben dit seizoen verschillende wedstrijden gehad waarin ons dat toch overkwam. Het zat ons dikwijls tegen. Vaak scoorden teams uit het niets nog de gelijkmaker of zelfs het winnende doelpunt. Soms gebeurde dat zelfs met maar een halve kans. Ik was er wel beducht voor. De bal moest maar eens verkeerd vallen. Maar op zich was dit seizoen dan wel een goed leermoment over wat we wel en niet moeten doen. In het begin van het seizoen wilden we het vaak te mooi doen qua uitvoetballen, terwijl we in deze reeks soms eens gewoon een bal moeten wegtrappen, ook al zijn we niet voor dat soort voetbal. Maar is moeilijk een balans te vinden tussen realistisch voetbal en het voetbal brengen dat we willen brengen. Op die balans hebben we dikwijls gebalanceerd en in veel gevallen is het in ons nadeel afgestraft geweest. Denk maar aan een omhaal vanop 30 meter in Overijse of Schoonbeek-Beverst dat in de laatste seconde op een hoekschop scoort terwijl ze geen kans hebben gehad. Tegen Betekom speelden we volwassen."

Je had het al over jullie voetbal dit seizoen, maar er gebeurde zoveel meer dan alleen maar het sportieve. Hoe kijk jij terug op alles wat er dit seizoen bij ASV Geel is gebeurd?
"Hebt ge even tijd (groen lachje)? Ik categoriseer het in twee zaken: op het veld en naast het veld. Wij als spelers, met mezelf op kop, moeten in de spiegel kijken. We hebben niet voldoende gebracht als individu en als ploeg, niet de vaste spelers, die al jaren bij Geel spelen, maar ook niet de nieuwkomers waarvan veel verwacht werd. Ikzelf was voor het eerst in acht seizoenen ook niet consistent genoeg. Als centrale middenvelder moet je altijd een degelijk niveau halen en dat is niet gelukt. Deels door blessure (scheur in de pees) ben ik een zevental weken uit geweest. Daarnaast was ik enkele malen geschorst. Ook dat droeg niet bij tot een evenwichtig seizoen. Dat kon je doortrekken naar nog een aantal spelers. We kenden dit seizoen ons deel van de blessures. Jongens zoals Alessio Alessandro (pubalgie), Raf Hannes (hernia), Ibrahim El Ansri (kruisband) zijn nog steeds geblesseerd. Anderen zoals Stijn Quintiens, Amin Oilil, Sebastiaan Vanderlyde en Thijs van Pol hebben we toch een tijdje moeten missen. We hebben slechts zeven matchen met onze basiself gespeeld. De rest was met jongens uit de B- of C-kern. Daarnaast hebben we voor de rechtsachter dit seizoen vijf jongens gehad om die positie in te vullen. Doorheen het seizoen verlieten een viertal spelers de club omdat ze de concurrentie op die positie niet aankonden."

Dat is alleen nog maar het sportieve. Maar het extra-sportieve moet ook impact gehad hebben op het sportieve?
"Toch wel, er waren verzachtende omstandigheden. Ondanks alle extra-sportieve perikelen hebben we ons best zo veel mogelijk proberen te doen. Het begin van de malaise was het vertrek van trainer Tom Schipper. Hij werkte vorig seizoen samen met sportief directeur Jens Cuypers een half jaar lang een visie uit en stelde daarvoor een team samen en werkte de ganse voorbereiding dat systeem met dat team verder uit. Wij werkten elke training, elke wedstrijd rond die visie en speelden elke keer een 4-4-2, maar als je dan na slechts drie wedstrijden het schip als Schipper zijnde verlaat, dan laat je jouw team, jouw kleedkamer in de steek. Terwijl er de ganse voorbereiding gezegd werd: 'het is wij tegen de rest'. Dat was een serieuze mentale knak. En de vaste waarden mochten het oplossen. Daarna kwam met Urbain Spaenhoven, die Roel Rymen als nieuwe sportief directeur kreeg, een ervaren man die hetzelfde systeem speelde en duidelijke accenten legde. Dat was top. We zetten ook stappen en behaalden resultaten. We deden zelfs mee voor de tweede periode. Tot er dan blijkbaar dingen zijn gebeurd, die binnen de bestuurskamer zijn gebleven, maar waardoor het bestuur besliste om zowel de trainer als de sportief directeur buiten te zetten. Ik kan mij niet inbeelden dat een clubbestuur dit zonder gegronde reden doet, zeker niet op het moment dat we in de running zijn voor de tweede periode. Dat was een tweede mentale tik. Dan is Bart Janssens gekomen, die al de miserie van zijn twee voorgangers moest gaan opkuisen. Je kan veel verwachten, maar wonderen bestaan niet. Het moment dat we dan vijf minuten voor tijd tegen Zepperen-Brustem, door een owngoal nog wel, ons ticket voor de eindronde verspeelden, was een derde zware mentale knak. Dat was de druppel die de emmer bij de groep effectief deed overlopen. Gelukkig herpakten we ons op tijd en konden we de rechtstreekse degradatie naar 1ste provinciale ontlopen."

Naast alles wat er dit seizoen al was gebeurd, kondigde voorzitter Fabian Morren enkele weken geleden ook zijn ontslag aan. Wat is jouw mening?
"Stoppen heeft een negatieve connotatie. Ik zie het eerder als een stap opzij zetten, geen stap achteruit, geen stap vooruit, waarbij de beslissingen, de machtsverhoudingen en de verantwoordelijkheden verdeeld zullen worden op meerdere personen. Ik vond het soms jammer dat Fabian overal op afgerekend werd, want hij heeft de beste bedoelingen voor deze club. Hij heeft een hart van goud, maar als voorzitter was hij de eindverantwoordelijke en maakte hij de beslissingen. Hij werd op alles afgerekend. Het is gemakkelijker om de macht te verdelen over meerdere bestuursleden. Zo zal niet één persoon aangevallen worden. Dat gaat ook bij de ontslagnemende voorzitter voor meer rust zorgen. Hij zal zeker het gevoel krijgen dat hij er niet alleen voor staat. Ik ben altijd voorstander geweest van een systeem waarbij een club nooit rust op één persoon. Als een voorzitter ermee stopt, dan heb je een probleem. En zo zijn er heel wat clubs. Voor een gezonde langetermijnvisie is het gezondste dat er een groep van mensen is die samen de kar trekken en niet één individu."

Je tekende enkele weken geleden voor jouw 8ste seizoen bij Geel. Wat betekent deze club voor jou?
"Veel. Meestal zeg ik gewoon omdat ik hier graag voetbal, maar er zijn eigenlijk drie redenen waarom ik hier zo graag voetbal en waarom deze club voor mij veel betekent. De eerste reden is mijn familie. Mijn vader heeft de club mee van de ondergang gered toen we in financiële moeilijkheden zaten. Mijn oma heeft een bepaalde ziekte, maar ze komt graag naar de voetbal in Geel. De club leeft. Er heerst een warm gevoel. Ze kent er veel mensen. De tweede reden is dat de club mij zeven jaar geleden in eerste amateur de kans heeft gegeven om mij te bewijzen. Ik ben iemand van waarden en normen en hou van eerlijkheid. Als mensen van een club mij vertrouwen geven en iets goed doen in mijn richting, dan zal ik er alles aan doen om die club te belonen. Dat doe ik door loyaal te blijven en die club terug proberen te brengen waar ze thuis hoort. Mocht ik er niet in slagen, dan heb ik het tenminste geprobeerd. Ik zal niet opgeven wanneer het minder gaat. En de derde reden waarom ik voor ASV Geel kies is dat stadion, die supporters, die vrijwilligers die onze was doen en de trainingsvelden onderhouden. We worden rotverwend van A tot Z. Dat mag je niet onderschatten. Als wij op verplaatsing spelen hebben we vaak meer supporters dan de thuisploeg. En zij zorgen voor sfeer. Dat vind je bij weinig verenigingen. Deze club is een slapende reus. Ik zou dat niet kunnen bij Wezel of Berg en Dal over eender waar. Wat er in Geel is, is bij die clubs niet. Ik zou het onmogelijk zo lang kunnen volhouden. Met de combinatie van die drie factoren is de keuze voor mij snel gemaakt. En die keuze is Geel."

Er zijn al wat transfers aangekondigd. Wat vind je er van?
"Ik vind het positief. Chapeau. Onze huidige sportieve directeur Dirk Foriers is een van de beteren in zijn vak. Hij is bekwaam, eerlijk, een duidelijke visie en heeft verstand. Je moet altijd voorzichtig zijn. Het is niet omdat je spelers haalt dat je al een ploeg hebt. Maar er zit een gestructureerde visie achter. Het geraamte met enkele vaste waarden werden behouden en gericht versterkt met spelers die een aantal pijnpunten zoals creativiteit kunnen oplossen. Bijvoorbeeld Sander Vereijken en Youssef Boulaouali zorgen voor extra creativiteit op het middenveld en zullen ook onze topschutter Thijs van Pol beter in stelling kunnen brengen. Het is een goede mix van ervaring en jeugdig enthousiasme met kwaliteit."

Maar voor het zover is, eerst dat plaatsje in 3de amateur veiligstellen. Kennen jullie de tegenstander, Eendracht Wervik?
"We kennen de ploeg niet echt. Via connecties en wat beelden hebben we informatie ingewonnen. Het grootste deel van heenronde hebben ze, net zoals wij, hun punten gesprokkeld. De ploeg zit in hetzelfde schuitje als ons. In de terugronde verloren ze door een samenloop van omstandigheden punten. We zijn op onze hoede voor hen, maar zullen net zoals tegen Betekom volwassen moeten spelen."

Tevreden dat de barragematch in Geel gespeeld wordt en niet in West-Vlaanderen?
"Toch wel blij dat we thuis spelen in Geel, op een groot veld, en niet op het kunstgras in Wervik. Zeker als je bekijkt hoe ons veld er nu, na speeldag 30, bij ligt. Ik wil gerust gaan kijken bij andere clubs hoe het terrein er daar bij ligt, maar dat van ons ligt er perfect bij. Chapeau aan de terreinverzorgers. Dat is een luxe. We hebben er deze week op getraind."

De verliezer zakt naar 1ste provinciale?
"Wie weet dat? Niemand weet het. En dat is nu net iets wat ik en veel clubs en spelers aan het Belgische voetbal haten. Het is puur amateurisme. Normaal zou je toch voor het einde van de competitie moeten kunnen weten waar je aan toe bent. Nee, in het Belgische voetbal kan dit dus niet. Alles hangt ervan af of Jong Genk uit de Challenger Pro League degradeert. Sportief gezien zijn ze voorlaatste geworden voor het failliete Deinze. Beide clubs degraderen dan. Maar... binnen de Pro League is/was er een akkoord, ook dat is weer onduidelijk, dat er volgend seizoen vier belofteploegen in de Challenger Pro League zullen spelen, waardoor Jong Genk opnieuw wordt opgevist en samen met Club NXT, RSCA Futures en Jong Gent in de Challenger Pro League zullen spelen. Alleen blijkt daarover nu toch nog geen akkoord te zijn. Wanneer dat er definitief wel of niet komt, is onduidelijk. Daarom vatten we de match tegen Wervik best aan alsof de verliezer degradeert."

Nog een laatste ultieme inspanning?
"We gaan de neuzen nog een laatste keer in dezelfde richting steken en gaan tot we erbij neervallen. Iedereen had bij aanvang van de competitie veel verwachtingen van ASV Geel en eigenlijk hebben we de club teleurgesteld. Niemand wil een degradatie op zijn cv hebben, op de laatste speeldag krijg je wat je verdient, ook al is het niet terecht. Het is aan de ervaren mannen, met mij als kapitein op kop, om op te staan de jonge mannen mee te trekken. We moeten er met volle overgave voor 200 procent voor gaan zodat we de volgende ochtend in de spiegel kunnen kijken en kunnen zeggen dat we er alles voor hebben gedaan en onszelf niets te verwijten hebben. Spijt is het ergste wat je kunt hebben." (DJ)