Hans Vanaken op zucht van absolute toptransfer

Bij Club Brugge twijfelt niemand eraan: Hans Vanaken is de absolute sterkhouder. Al bijna tien jaar is hij de motor van blauw-zwart, de man die de lijnen uitzet en keer op keer toont dat zijn waarde niet stopt aan de landsgrenzen. In Europa is hij vaak een van de uitblinkers, en ook bij de Rode Duivels heeft hij zijn plaats verdiend. Maar wat als Vanaken ooit de sprong naar het buitenland had gemaakt? Hij had de kans, drie jaar geleden.

Sinds zijn komst van Lokeren in 2015 groeide Vanaken uit tot hét boegbeeld van Club Brugge. Zijn palmares is ronduit indrukwekkend: zes landstitels, een bekerwinst en vijf Supercups. Daarbovenop won hij drie keer de Gouden Schoen en werd hij meermaals Profvoetballer van het Jaar.

Met zijn 1m95 is Vanaken geen klassieke nummer 10, maar zijn verfijnde techniek, spelinzicht en rustige afwerking maken hem uniek. In 379 competitiewedstrijden scoorde hij meer dan 100 goals – cijfers die voor een middenvelder uitzonderlijk zijn.

Vanaken bewees zijn waarde ook in Europa. Denk aan zijn doelpunten tegen topclubs in de Champions League, of zijn constante rol in de groepsfases. Waar anderen misschien wegzakken tegen grotere tegenstanders, blijft Vanaken overeind met zijn spelintelligentie en kalmte. Hij leest het spel sneller dan wie ook en kan in één pass een hele match openbreken.

Toch bleef een grote transfer altijd uit. In 2022 was er concreet interesse van West Ham United, dat een bod van ongeveer 12 miljoen euro neerlegde. Club Brugge weigerde, en ook Vanaken zelf gaf aan dat hij liever bleef om prijzen te winnen. Zijn loyaliteit leverde hem in België onschatbare status op, maar tegelijk rijst de vraag: hoe zou zijn carrière in het buitenland eruit hebben gezien?

In de Premier League had hij zich misschien kunnen bewijzen bij clubs uit de subtop. Zijn passing en inzicht zouden er tot hun recht gekomen zijn, al blijft de vraag of zijn minder explosieve stijl volledig had standgehouden in de fysiek veeleisende Engelse competitie. Ook in Spanje of Italië, waar technisch vermogen vaak meer gewaardeerd wordt, had Vanaken zonder twijfel kunnen renderen.

Het contrast met ploegmaats is duidelijk. Spelers als Charles De Ketelaere trokken wel de grens over. Sommigen vonden succes, anderen worstelden met de stap. Vanaken koos bewust voor zekerheid, stabiliteit en een rol als icoon in eigen land. Dat leverde hem een volle prijzenkast op, maar misschien ook minder internationale uitstraling dan hij verdiend had.

Stel dat hij in 2022 naar West Ham was gegaan. Daar had hij zich kunnen meten met toppers als Declan Rice of Lucas Paquetá, en misschien een sleutelrol gespeeld in Europese campagnes. Een overstap naar een club als AS Roma of Sevilla zou hem ook perfect gepast hebben: technisch voetbal, waar creativiteit belangrijker is dan snelheid. Het is verleidelijk om te denken dat Vanaken er ook daar zijn stempel had gedrukt.

Toch is er geen reden tot spijt. Vanaken is uitgegroeid tot een icoon in Brugge, een speler die op een dag in hetzelfde rijtje gezet zal worden als Gert Verheyen of Birger Jensen. Voor jonge spelers is hij hét voorbeeld van wat stabiliteit, trouw en consistentie kunnen opleveren. En met zijn prestaties blijft hij ook bij de Rode Duivels een betrouwbare pion.

Hans Vanaken had zonder twijfel een mooie carrière in het buitenland kunnen maken. Maar door bij Club Brugge te blijven, schreef hij een ander verhaal: dat van een speler die bovenal kiest voor continuïteit, voor prijzen en voor de liefde van de supporters. Of hij nu in Londen, Rome of Sevilla had kunnen schitteren, zullen we nooit weten. Wat wel vaststaat: in België heeft hij zich onsterfelijk gemaakt.