Coucke en Vandenhaute storten Anderlecht in chaos

Marc Coucke en Wouter Vandenhaute hebben allebei geprobeerd Anderlecht opnieuw glans te geven, maar na respectievelijk 2,5 en 5 jaar moesten ze elk op hun beurt de voorzitterstoel verlaten. Hun aanpak verschilde sterk, maar de eindbalans oogt pijnlijk gelijkaardig: geen enkele prijs en een club die nog altijd op zoek is naar stabiliteit.

Het Laatste Nieuws zette de bestuursperiodes naast elkaar en de verschillen zijn groot. Coucke’s jaren stonden in het teken van dure aankopen en opgeblazen loonmassa’s. De gok om met ervaren vedetten sportief succes te kopen mislukte, waardoor Anderlecht recordverliezen boekte en de schuldenberg tot 116 miljoen euro steeg.

Onder Vandenhaute keerde het roer om: loonlasten naar beneden, focus op transferopbrengsten. Met de verkoop van Doku, Sergio Gómez en Verbruggen boekte Anderlecht voor het eerst in jaren weer winst. Financieel een opluchting, maar sportief betekende het vooral bloed, zweet en tranen.

Sportieve balans blijft ontluisterend
Geen enkele trofee kon in het Lotto Park worden gepresenteerd, noch onder Coucke, noch onder Vandenhaute. Coucke kende zelfs een Europese afwezigheid na decennia, terwijl Vandenhaute het niet verder bracht dan enkele derde en vierde plaatsen. Twee bekerfinales werden gespeeld, twee keer werd verloren. Acht seizoenen zonder titel of beker – het zegt alles over de kloof met het verleden.

Bestuurlijke chaos
Wat beide periodes met elkaar gemeen hebben, is bestuurlijke instabiliteit. Sinds 2018 passeerden maar liefst negen trainers (twaalf inclusief interims), zes CEO’s en tien sportief directeurs. Het Astridpark werd een duiventil van beslissingen en koerswijzigingen. Van Kompany’s “project” tot Mazzù’s kortetermijnfocus en de recente komst van Olivier Renard met een nieuw model: telkens opnieuw volgde een nieuwe start.