'Bondscoach Garcia gooit Hans Vanaken eruit bij Rode Duivels'

Hij is bij Club Brugge een absolute leider, de metronoom van het middenveld, de man die de lijnen uitzet. Maar bij de Rode Duivels blijft Hans Vanaken een figuur die nooit echt boven water komt. Wat moest gelden als zijn definitieve doorbraak in het nationale elftal, draaide gisteren opnieuw uit op een stille aftocht.

Noord-Macedonië bood nochtans niet het soort tegenstand dat Vanaken in de tang houdt. En toch: nog voor het uur zat zijn wedstrijd erop. Bondscoach Domenico Garcia haalde hem al na 57 minuten naar de kant. Een symbolische wissel, zo bleek ook in de VTM-studio, waar de analyses scherp waren.

“Ik dacht dat hij er eindelijk was”
Analist Jan Mulder verwoordde het treffend: “Na de vorige match dacht ik dat hij er éindelijk was. Maar vandaag zag ik weer de oude, verlegen Vanaken.”

Dat Vanaken zich opnieuw wegcijfert zodra hij het shirt van de nationale ploeg aantrekt, lijkt bijna een patroon geworden. Mulder was duidelijk in zijn verwachting: “Speel toch zoals in Brugge. Wees de leider van de ploeg.” Maar die leider was nergens te bekennen. “Die tien van Noord-Macedonië kwam meer aan de bal dan hij. Hoe is het mogelijk?”

Zonder uitleg, gewoon eruit
Anders dan bij Kevin De Bruyne — die tegelijk gewisseld werd — is er geen enkele aanwijzing dat Vanaken op voorhand afspraken had gemaakt over zijn speeltijd. Bij De Bruyne klonk het begrijpelijk: blessuregeschiedenis, clubonderhandelingen, risico op overbelasting.

Frank Boeckx stelde het zo: “Ik kan me wel voorstellen dat hij geen twee keer negentig minuten wilde spelen.”
Marc Degryse bevestigde: “Anders zou Garcia De Bruyne nooit vervangen.”

Maar Vanaken? Geen medische reden, geen zichtbaar probleem — enkel een coach die het na 57 minuten genoeg vond.

Clubkapitein zonder stem bij België
Bij Club Brugge wordt hij aanbeden. Elke aanval passeert via zijn voeten, hij is de natuurlijke leider in het elftal. Maar zodra het embleem van de Belgische ploeg op de borst prijkt, lijkt Vanaken in te binden. De risico’s verdwijnen, de verticaliteit verdwijnt, de controle wordt voorzichtigheid.

Het contrast is te groot om nog toeval te zijn. De man die wekelijks uitblinkt op het hoogste niveau in België, wordt op internationaal niveau een schaduw van zichzelf.

Mogelijk laatste kans
Na een veelbelovende prestatie tegen Oekraïne leek er eindelijk perspectief. Maar één zwakke match — en een vroege wissel — doet dat hele verhaal wankelen. Vanaken zit weer in hetzelfde verhaal: net niet, bijna, onzichtbaar.